Ülkemizde gerçek anlamda bir Demokratik sistemi maalesef hayata geçirmeyi başaramadık.

2002 yılında AKP’nin  tek başına iktidara gelmesiyle belki bunu başarabiliriz umudunu taşıdık.

Zaman zaman gösterilen iyi niyetli çabalar da ne yazık ki AKP zihniyetinin üstün gayretleri sonucunda yetersiz kaldı. Sonunda bu günlere kadar gelmeyi başarabildik.

Bu günlere kadar geldik gelmesine de ne yazık ki Dünya Ülkeleri, artık bizi bir ortadoğu İslam Ülkesi olarak görüyor.

Şimdi yazımıza şu soruyu sorarak devam edelim:

Yaklaşık yirmi yıldır Ülkeyi tek başına yöneten AKP iktidarı, Sizce  gerçek anlamda bir Demokratik Yönetim sisteminin  var olmasını ister mi?

Bana göre bu soruya,  gerçek Demokrasinin ne demek olduğunu bilen birisinin evet ister, diyebilmesi hiç mümkün değil.

Bunun için o kadar çok neden var ki, say say bitmez. Örneğin;

Gerçek bir demokraside  toplumsal eğitim ve bilinç düzeyi üst seviyededir.

Bu durum AKP zihniyetinin ve  yöneticilerinin  hiç de işine gelecek bir şey değil.

Bilinçli ve eğitim düzeyi yüksek olan bir toplumda, çok güçlü Sivil Toplum Örgütleri vardır.

Bu örgütler haksızlığa,Hukuksuzluğa,Adaletsizliğe  göz yummazlar, bunu yapmak isteyen yöneticilerin karşısında  baş kaldırırlar.

Barış içinde, bir arada, karşılıklı sevgi, saygı, hak, hukuk ve adalet   bilinci yerleşmiş olarak, korkusuzca ve  gelecek endişesi duymaksızın yaşamak isterler.

Makamlara atanan bürokratlarda liyakat isterler.Bilgi, birikim, kültür isterler

Devlet ihalelerinde Adalet isterler.Yeterlilik isterler.şeffaflık isterler.

Örtülü ödenek denen paranın nereye harcandığını sorarlar, bilmek isterler.

Bu Milletin vergilerinden oluşan Devlet hazinesinin paralarının nerelere verildiğinin hesabını sorarlar,açıklamasını isterler.

Merkezbankası kasasında ne kadar para olduğunu bilmek isterler.

Nereye harcandığını sorarlar. Mesela 128 Milyar Dolar gibi

İktidarın her türlü harcamalarının denetlenmesini isterler.

Yöneticilerin keyfi harcamalarına  şiddetle karşı çıkarlar,keyfi harcamalar  yaptırmazlar.

Bağımsız yargı isterler.

Mesela, Anayasa Mahkemesinin kararını tanımıyorum diyemezsiniz.

Yasaların herkese eşitlik ilkesi doğrultusunda adilce  uygulanmasını isterler.

Kadın erkek eşitliği isterler.

Her alanda, her türlü haklarının güvence altında olmasını isterler.

Ülke çıkarlarının koşulsuz olarak en üst seviyede korunmasını isterler.

Özgür,bağımsız  üniversiteler isterler.

Hükümet baskısının hakim olmadığı özgür sendikalar isterler.

Bağımsız,Özgür medya isterler.

Halkın haber alma özgürlüğüne karşı olan yöneticilerin  davranışlarına  asla göz yummaz, izin vermezler.

Çağdaş,modern, ilime bilime dayalı bir  eğitim  sistemi  isterler.

En üst standartlarda Sağlık hizmeti isterler.

Kişisel özgürlüklerine, yaşam biçimlerine, kılık kıyafetlerine,inançlarına, etnik kökenlerine asla  dokunulmasın isterler. 

Kısacası,İktidarın Ülkeyi babalarının çiftliği gibi yönetmelerine göz yummazlar,izin vermezler.

Evet!

Şimdi  de bizdeki  demokrasinin  nasıl işlediğine bir göz atalım.

Yöneten konumuna gelebilmek için,Yani seçim kazanmak için,  yapabildiğin  her türlü alavere, dalavere, üç kağıt, düzenbazlık, yalan, dolan, hırsızlık, ahlaksızlık mubahtır.

Seçilmeyi ya da hedeflediğin mevkiye, makama gelmeyi  herhangi bir şekilde başarmışsan, artık sana karada ölüm yok demektir.

Çünkü artık güç senin ellerindedir.  Ve herşey mübah olduğuna göre;

Elde ettiğin makamı korumayı  ve daha yüksek mevkilere  ulaşıp oralarda uzun süre saltanat sürmeyi sağlamak için her türlü alavere,dalavere yi çevirebilirsin  artık bu çok da zor değildir.

Bir kere halkın bilinçlenmesini önlemek için eğitim düzenini olabildiğince yozlaştırır değiştirirsin.

Her fırsatta insanların dünya işlerinden çok ahiret işleriyle meşgul olmasını sağlayacak  nutuklar atarak, İmam Hatip okullarını çoğaltırsın.

Halkı, okuldan çok  camiye ihtiyaçları  olduğuna  Dinayet işleri başkanlığını  da kullanarak inandırırsın.

Sonra, her  mahalleye bir cami yaparsın. (mahallede beş on ev olsa bile farketmez,en büyük camiyi yapabilirsin)

Çağdaş eğitim yerine, Kuran kurslarını çoğaltır, yaygınlaştırırsın. Buraları ibadethane olmaktan ziyade partinin propaganda üslerine dönüştürürsün.

Ülkenin en önemli sorununun başörtüsü sorunu olduğunu, bıkmadan usanmadan her ortamda  benim başörtülü bacım  diye ballandıra ballandıra anlatırsın.

Kadınlara kaç çocuk doğurmaları,kızlara kaç yaşında evlenmeleri gerektiğini söyleyerek. Her yolu, her yöntemi deneyerek onların, kendi uydurduğun İslami kurallar çerçevesinde yaşamalarını sağlarsın.

İbadethane adı altındaki bu yerlerde bol bol siyasi  nutuklar  atarsın.

Eh artık bundan sonrası da zaten kolaydır.

“UYUSUNDA BÜYÜSÜN TOSUNUM”

Toplum, ne adını ne de tadını dahi bilmediği özgürlükleri, gelenek, görenek, örf,adet düşmanlığı olarak algılamaya başlamıştır bile.

Hatta birçok kişisel hak hukuk ve adalet özgürlüğünü dinsizlik, din düşmanlığı vatan hainliği olarak görmeye başlar.

Daha iyi bir yaşam hakkına layık olduklarını söyleyen  ve  bunun  mümkün olabilmesi için sandıkta, mevcut iktidarı değiştirmeleri gerektiğini gerekçeleriyle anlatan  muhalefet’e, düşman gözüyle bakarlar.

Muhalefet Liderlerinin ve sözcülerinin  ne dediklerini anlamazlar, anlamadıkları gibi duymazlar bile.

Laiklik  halka,  İslam dinini  yozlaştırmak için muhalefet sözcülerinin kullandığı  bir silah olarak yutturulur.

Medeni Kanun yerine, şeriat hukukunun uygulanması sorun olmaz.

Kocasının “Boş ol” demesiyle, hiç bir hak  hukuk talep etmeden, boşanmış olan kadının, çocuklarıyla birlikte  dımdızlak ortada kalmasında bir sakınca yoktur.

Eğer kadın boşanmak isterse!

İşte bu hiç mümkün değildir.  Bedelini hayatıyla öder.

Üç kuruşa muhtaç hale gelen büyük çoğunluk, sadaka gibi verilen birkaç paket makarnayı, bulguru ve bir kaç çuval kalitesiz  kömürü  çok büyük bir lütufmuş gibi kabul etmeye başlar.

Kadınlar  her konuda tam anlamıyla kocalarına tabi  olduklarından,seçimlerde  oylarını kocalarının istediği parti için  kullanırlar. Kullanmaya mecbur bırakılırlar.

Çocuklarını  da iktidarın istediği  sayıya ve kafa yapısına  göre yetiştirirler.

Bilerek ve isteyerek cahil bırakılan halk,  yarı aç, yarı tok karnını doyurduğu, ve derme çatma bir konut’a  sahip olduğunda ise , yaşamları boyunca  şükür duaları  ve ham-dü senalar  ederek onların sözünden çıkmazlar.  

Ve Onları başlarının üzerinde taşımaya devam ederler.

Soruyu bir kez daha tekrar edeyim.

Sizce AKP gerçek anlamda bir Demokrasi ister mi?

Veya neden istesin ki?