Profesör, elinde, içi dolu bir bardak tutarak dersine başladı.

“Bu bardağın ağırlığı sizce ne kadardır?” diye sordu.

Öğrenciler, ’50gr!’ …. ’100gr!’ …. ’125gr’ cevabını verdiler.

“Bardağı tartmadıkça gerçekten ben de bilemem” dedi profesör ve devam etti:

Ama, benim sorum şu:

İçi su dolu olan bu bardağı elimde beş dakika tutarsam ne olur?

- Hiçbir şey.

- Tamam, peki 1 saat boyunca tutsaydım ne olurdu?

- Kolunuz ağrımaya başlardı.

- Haklısın; peki ya 1 gün boyunca tutsam ne olur?

- Kolunuz iyice ağrır, adaleniz spazm yapar, belki de çözüm bulmak için hastaneye gitmek zorunda kalırsınız.

Sorularına cevap alan profesör, can alıcı noktaya temas etti:

- Peki tüm bu sorunlar olurken bardağın ağırlığında bir değişme ortaya çıktı mı?

Öğrenciler bir ağızdan cevapladılar:

“Hayır.”

- Peki o takdirde, zaman içinde kolun ağrımasına ve kas spazmına yol açan olay neydi?

Profesör ikinci bir soru daha sordu:

- Bu durumda acıdan ve ağrıdan kurtulmak için ne yapmam gerekir?

- Bardağı bırakırsanız, rahatlarsınız.

Profesör beklediği cevabı almıştı.

Öğrencilerini kutladı.

Sevgili arkadaşlar…

Hayatın problemleri de böyle bir şeydir.

Size göre, Yirmi yıldır elimizde tuttuğumuz Bardağı yere bırakmanın zamanı gelmedi mi?

Taze bir güne, yeni sorunlarla mücadele azmini kazanarak başlamış olursunuz.

Bu yüzden arkadaşlarınıza vereceğiniz en önemli tavsiye,  ‘Bardağı yere bırak’  olmalıdır.