Gözlerimi yeni bir günün sabahına açmak harika bir duyguydu. Her zaman böyle güzel başlamazdı gün, bugün yolculuk vardı. Bavulum hazır odanın bir köşesinde beni bekliyordu. Saatin üzerindeki düğmeye bastığımda ufak bir çığlık odamda yankılandı. Eyvah! Treni kaçırma ihtimalim yüksekti. Sadece 1 saat 10 dakika sonra Berlin treni hareket edecekti, aceleyle hazırlanıp tren garına doğru yola çıktık. Trafik boş olduğunda 20 dakikada gidilirdi, bugün cumartesiydi ve biraz kalabalık olması beni gerdi. Mutlaka Berlin e gitmeli oraları ve dostları görmeliydim. Kimbilir, bir sonraki tren ne zaman kalkardı. Biraz trafikte  hız ihlali yaparak nihayet trene yetiştirdi eşim , son yolcuydum ve 5 dakika gecikseydim tren hareket edecekti.

Nihayet, benim için ayrılan koltuğa oturdum. Diğer koltuk boştu ufak valizimi üstüne koyup derin bir nefes aldım . Yolculuğum resmen başlamıştı. El çantamdan evden çıkarken hazırladığım peynirli sandwich'i çıkarıp yemeğe başladım bu arada yoldaki ağaç ve araçlarla adeta yarış halinde olan trenimiz hızlıca ilerliyordu. Dağların arasından geçerken, küçük, genelde tek katlı evler ve içindeki hayatlar hayal dünyamı zenginleştiriyordu.

Almanya' nın havalı başkenti Berlin nasıl bir şehir' di? Pek bilgim yoktu doğrusu , sanat ve tarih kenti olduğunu biliyordum. Müzeleri ve sarayları görmeliydim. Nazi toplama kampına da gidermiydik ondan emin değilim.

-  Wolfgang ' ı Frankfurt da bir supermarket de tanımıştım, gazeteciydi .daha Sonra beni evlerine davet edip eşi Luu ile tanıştırdı.Eşi, genç, güzel bir anaokulu öğretmeniydi, aralarında 15 yaş olmasına rağmen çok iyi anlaşıyorlardı ve wolfgang hangi gazetede yazdığını görevinin ne olduğunu  bana hiçbir zaman  söylemedi. Zamanla dostluğumuz ilerledi bunlar gercekten dünya ya gönderilen meleklerden farksızdılar. Birkaç yıl sonra Berlin'e taşındılar ve beni davet ettiler.

- yaklaşık 5-6 saat süren yolculuğun ardından, Berlin istasyonu 'na gelmiştik. Bayan Luu'nun elinde bir demet kır çiçekleri yüzünde kocaman bir gülücükle bana doğru geldi yanında sevgili dostum, eşi Wolfgang vardı.

- Hoşgeldin Nagi , nasıl geçti yolculuk?

- Çok iyi geçti sizleri ve Berlin'' i düşündüm yol boyunca.

Sarılmalar hoş sohbetler eşliğinde 10 dakika sonra evdeydik. 4 katlı bir binanın 2 katını satın almışlardı. Misafirleri için giriş katındaki küçük daireyi düzmüşlerdi ben orada kalacaktım. Kapıyı açtılar içeri girdik salona açılan  kapının üzerinde renkli bir kağıda yazılan kocaman bir jest " Hoşgeldin Nagi "

- Böylesi dostlarım olduğu için gerçekten şanslıydım.

- Biraz dinlen sonra yemeğe gideriz.

- Çin lokantası ortak tercihimiz oldu. Kahveleri evde içmeğe karar verdik. Kaldıkları daire 3. Katta , 3 oda bir mutfakdan oluşan şirin bir daire ,bu dairenin bir odası, Wolfgang ' ın çalışma odası idi ve evdeki hizmetçinin dahi girmesi yasaktı ilk defa bana müsade vardı evin içini tüm odaları gezdirdiler. Kahveler içildi frankfurt da geçen zamanlarımız yad edildi, sohbet keyifliyfi fakat uyku vakti gelmişti yarın için enerji depolamalıydık. Kendi dairemin anahtarı bendeydi aşağıya indim kendimi derin bir uykunun kollarına bıraktım. Ertesi sabah uyandığımda kapının altından atılmış bir gazete duruyordu " Hürriyet gazetesi " anlaşılan wolfgang erkenden dışarı çıkıp bana gazete almıştı.

1. Gün

Berlin sokaklarındaydık Frankfurt sokaklarına benzemiyordu temiz değildi, insanlar daha kabaydı ve samimiyetten uzak. Burada trafik ışıkları farklıydı, "Ampelmännchen " denilen yürüyen adam, 1961 yılında trafik pisikoloğu Karl peglau tarafından tasarlanmış Doğu Almanya ' ya aiit ikonlardan biridir.

Berlin 'in sembolü: Brandenburg Tor, Berliner Dom ' u , Karl Marx Friedrich Engels Anıtı' nı ve bazı müzeleri gezdik. Berlin ' in kendine özgü iç tasarımına sahip Metro  trenleri sanki geçmişten kopup günümüze gelmiş gibiydiler. Bu günü, ufak temiz bir Türk lokantasında yediğimiz gözlemelerle tamamladık.

-  2. Gün

Saray Charlottenburg, sanssouci park ve içinde bulunan sarayı ziyaret ettik. Yanında bulunan  küçük yöresel eşyaların satıldığı dükkandan anı olarak üzerinde ufacık melek figürleri olan çay kaşıkları aldım. Berlin duvarının kalıntılarının olduğu yerleri de gelmişken görmemek olmazdı. Savaşın acımasız izlerini yok etmek elbette mümkün olamaz ama en azından geçmişten ders çıkarıp  insanlar yaralarını sarabilirler diye düşündüm .Galeries Lafeyetta, son durağımız oldu bu akşamki yemeğimizi galerinin içinde bulunan bir İtalyan restorantı'nda yedik. Ertesi gün Frankfurt yolcusuydum.

Nagihan Tekmen